خاطرات

کاش هیچگاه به دنیا نمی آمدم

کاش به دنیا آمدم بزرگ نمی شدم

کاش بزرگ شدم عاشق نمی شدم

کاش عاشق شدم شکست نمی خوردم

کاش شکست خوردم دوباره عاشق نمی شدم

کاش دوباره شکست خوردم زنده نمی ماندم

امّا بازی روزگار است اینقدر باید شکست بخوری در عشق تا ریز ریز و ذرّه ذرّه از بین بروی و به مرگ نزدیک شوی.

به نوعی زجر کشت میکند.

امّا زیر همین زجرها گاهی بعضیا زود تر از آنچه باید و شاید از بین می روند.

خاطرات اذابم می دهند و از پای من را در می آورند.

کاش می توانستم خاطرات را دور بریزم یا دست کم خاطرات نا خوشایند و بد را دور بریزم امّا حیف نمی شود زیرا خاطرات چه خوب و چه بد همیشه ماندگار است.

خاطراتی که برای من همیشه ناراحت کننده بوده است.

خاطراتی که زخم های عمیق و خوب نشدنی را  بر روی جسم و روحم بر جای گذاشته است.

تنها آرزویم شده خلاصی از این وضع.

کاش زودتر به آن برسم.