جان من از نفس توست

ای آنکه زنده از نفس توست جان من

آن دم که با تو‌ ام، همه عالم از آن من

آن دم که با تو ام، پرم از شعر و از شراب

می ریزد آبشار غزل از زبان من

آن دم که با تو ام، سبکم مثل ابرها

سیمرغ کی‌ رسد به بلند آسمان من

بنگر طلوع خنده ی خورشید بر لبم

زان روشنی که کاشتی ای باغبان من

با تو سخن ز مهر تو گفتن چه حاجت است

خود خوانده ای به گوش من این، مهربان من